Week 4 - Stage & Nieuwe mensen

--- FOTO'S VOLGEN NOG. Ik heb nu wat moeite met uploaden ---

Deze week was erg hectisch, met veel afspraken, nieuwe mensen en veel vroeg van stage weggaan hahaha. Ook zit ik nu inmiddels op 1/3 van mijn verblijf hier. Aan de ene kant lijkt het heel snel voorbij te gaan, aan de andere kant zit ik nog niet eens op de helft. Hoe dan ook, ik heb nog veel te doen hier! Maar dat is voor later. Bij dezen mijn verslag van deze week :)

Maandag 20 april

Vandaag een lekker vrij dagje, want de universiteit vierde haar ‘geboortedag’. Niks bijzonders gedaan, behalve schoenen gekocht. Overigens heb ik hier in Japan de 1 na grootste schoenmaat die er te vinden is! Het verbaasde me hoe moeilijk ik iets kon vinden wat me paste, met name omdat ik in Nederland maat 38 heb, wat verre van groot is.

Dinsdag 21 april

Na in de ochtend op stage mijn eigen onderzoek verricht te hebben, ging ik vroeg ik de middag op pad naar een afspraak met mijn begeleidster: zij was uitgenodigd om een speech te geven bij een meeting voor vrouwelijek managers, die voor een paar van de grootste bedrijven in Tokyo werken. Eenmaal op de locatie aangekomen keek ik mijn ogen uit: de vergaderzaal was maar liefst op de 22e verdieping van een luxe hotel, en had dus een prachtig uitzicht. Ik heb het genoegen gehad om veel nieuwe mensen te ontmoeten, en kwam zelfs visitekaartjes tekort voor de 20 aanwezige dames.
Na de lezing, die ongeveer 2 uur duurde, begaven we ons naar de kelder van het hotel, waar het restaurant plaatsvindt. Daar werden ons als avondeten diverse kleine gerechten voorgeschoteld en vloeide de alcohol rijkelijk, allemaal op kosten van de organisatie. Het was opmerkelijk hoe snel en extreem de sfeer omsloeg: van strak en formeel naar relaxed en gezellig. Iedereen was vrolijk met elkaar aan het kletsen en aan het lachen, inclusief ikzelf. Het was een raar idee dat ik me daar zo zat te vermaken met zulke invloedrijke vrouwen, maar het was bovenal heel leuk. Bovendien waren ik en mijn supervisor een soort van eregasten: we moesten in het midden van de groepsfoto staan, en bij de tafelindeling voor het diner rouleerden wij tweeen van plaats, zodat iedereen in de gelegenheid was met ons te kunnen praten, iets waardoor ik me natuurlijk heel vereerd voelde. De managers vertelden me ook dat ze het heel jammer vonden dat ik niet bij de volgende meeting aanwezig kan zijn (dan ben ik weer terug in Nederland), maar hoopten dat ik snel weer terug zou komen om me weer bij hen te voegen). Uiteindelijk ging ik met een volle maag en een goed gevoel naar huis.

Woensdag 22 april

Na de ontzettend leuke avond van gisteren, kreeg ik eenmaal op de campus een grote (niet zo heel welkome) verrassing: zoals als gezegd heb ik aankomende zaterdag weer een afspraak, namelijk met een studiegroep van 5 dames die interesse hebben in arbeidsrecht in Japan (met name voor vrouwen). Echter was ik er niet van op de hoogte gesteld (althans, tot vandaag) dat het de bedoeling is dat ik een presentatie zal geven: maar liefst 20 minuten, in het Japans! Eerst moet ik iets over mijn eigen, huidige odnerzoek vertellen, en daarna over het Nederlandse arbeidssysteem, met name over hoe het kan dat vrouwen in Nederland zo goed werk en gezin kunnen combineren. Ik viel echt bijna van m’n stoel toen ik het hoorde, want normaal gesproken kost het me ruim een week om een presentatie van een kwartiertje in elkaar te zetten: nu had ik welgeteld 2 dagen. Tijdens de twee college’s van vandaag kon ik dan ook moeilijk mijn aandacht erbij houden, want m’n hoofd was vooral druk met het in elkaar zetten van een presentatie die grotendeels zal gaan over een onderwerp waar ik nu nog niks van af weet. Ik heb eenmaal thuis dan ook voornamelijk informatie zitten opzoeken.

Donderdag 23 april

Deze ochtend moest ik flink doorknallen voor mijn presentatie, want in de middag (vanaf een uurtje of half 3) had ik een afspraak om naar het welkomstfeestje voor nieuwe uitwisselingsstudenten op de universiteit te gaan. Maar ook in de ochtend werd mijn werk even onderbroken: mijn stage begeleidster wilde me graag aan 2 mensen voorstellen. In het vergaderzaaltje bleek het te gaan om afgevaardigden van Waseda Universiteit, wat niet alleen een partneruniversiteit is van de universiteit waar het onderzoeksinstituut bij hoort, maar ook als 1 van de topuniversiteit van Japan wordt beschouwd. Het betrof een docente, en een uitwisselingsstudent uit Engeland die ze daar begeleidde. Hij volgt daar een Engelstalig programma, hoewel zijn Japans (voor zover ik heb begrepen) best goed is. Ze vertelden wat over zijn onderzoek en we konden gezellig wat kletsen in het Engels. Voordat ik goed en wel doorhad wat er gebeurd was, was ik gevraagd om als gastspreker op Waseda iets over mijn eigen onderzoek te vertellen en had ik daar ook ‘ja’ op gezegd. Ik weet niet precies wat de bedoeling is (welke taal, hoe lang etc.) maar ik hoop dat het mee zal vallen, en niet zo’n gestress wordt als dat ik nu doorsta voor zaterdag!

Hoe dan ook, om half half 3 stipt was ik in de kantine aanwezig waar het welkomstfeestje plaats zou vinden. Ik werd gelijk begroet door de mevrouw van het International Office (dezelfde dame met wie ik op mijn allereerste dag hier een afspraak had), en kreeg een naamsticker. Toen ik naar een stoel liep om daar mijn tas neer te zetten, werd ik gelijk in het Engels aangesproken door twee Japanse meisjes, en heb ik gezellig met hun gekletst. Bij de aanvang van de ceremonie moesten ikzelf en de andere buitenlandse studenten (welgeteld 5, allemaal uit Korea of China) ons voorstellen, waarna we van het snack/snoepbuffet mochten genieten. Ik werd door veel mensen aangesproken, en eigenlijk voornamelijk in het Engels: de meesten gaven ook aan rgaag Engels te willen oefenen, dus dat was even een ontspannend momentje voor mij. Vervolgens gingen we ‘vragenbingo’ spelen: iedereen kreeg hierbij een soort bingokaart, met in elk hokje een vraag. Als je iemand kon vinden die als antwoord ‘ja’ had op de vraag (bijv. ‘ben je naar Disneyland geweest?’ en ‘heb je kersenbloesem gezien dit jaar?’), mocht diegene haar naam in het vakje schrijven. Als je de kaart vol had gekregen met verschillende namen, won je een zakje snoep. Nu werd ik de oren van het hoofd gevraagd door iedereen, en vergat ik zelf vragen te stellen, dus helaas geen zakje snoep voor mij hahaha. Gelukkig was het buffet ruim voldoende. Om 4 uur, toen het evenement afgelopen was, heb ik met nog wat meisjes staan napraten en contactgegevens uitgewisseld, dus wie weet zie ik die nog eens terug!

Vrijdag 24 april

Ook vandaag had ik maar een halve dag werk; ik moest/mocht namelijk eerder weg om me klaar te maken voor een evenement vanavond op de Nederlandse ambassade. Elk jaar organiseert deze namelijk een Koningsdagborrel, waarbij alle Nederlanders in Japan (en hun partners) aanwezig kunnen zijn, om gezamenlijk wat te drinken en te eten in de mooie tuin achter de residentie. Nadat ik snel een oranje bloem voor in mijn haar had gekocht, kleedde ik me thuis om en ging samen met een klasgenootje uit Leiden op weg, waar we halverwege andere bekenden van ons troffen (sommige expres, anderen toevallig!).

De ambassade ligt op een ontzettend mooie locatie vlak naast de Tokyo Tower, en het gebouw zelf heeft iets weg van een oud landhuis. Er vond ook een loting plaats, waarbij o.a. vliegtickets naar Amsterdam en frituursets gewonnen konden worden. Helaas was ik geen winnaar, maar ik heb wel het genoegen gehad om de ambassadeur te kunnen ontmoeten en een praatje te kunnen maken. Verder was er ook meer dan genoeg eten aanwezig (onbeperkt drank, een warm buffet en een toetje!), dus ik hoefde ook niet met lege handen naar huis. Moe maar voldaan ging ik naar bed, want morgen zou weer een belangrijke dag worden!

Zaterdag 25 april

Om 12 uur ’s middags kwam ik aan bij het mooie, rustige restaurantje waar de studiegroep zou plaatsvinden. Samen met 4 andere dames, elk wel ruim boven de 40, heb ik eerst een heerlijke lunch genuttigd, alvorens ik het woord mocht nemen om mijn presentatie te houden (gewoon aan tafel). Gelukkig is het in Japan heel normaal om je presentatie woord voor woord van het blaadje af te lezen, want ik had absoluut geen tijd gehad om iets uit mijn hoofd te leren. Tevens was iedereen druk met aantekeningen maken, dus ik denk niet dat ze er uberhaupt veel van gemerkt hebben. Hierna begon het ‘vragenrondje’, waarbij men mij vragen stelde over zowel mijn eigen onderzoek, als wat ik had uitgelegd over het Nederlandse arbeidssysteem. Ik vond het soms erg moeilijk om zowel de vragen te verstaan als te beantwoorden, maar gelukkig kon ik soms op Engels terugvallen om uitleg te geven, wat iedereen prima leek te verstaan, ondanks dat ze het zelf niet spraken. Ondanks mijn inschatting dat het niet langer dan 2 uur zou duren, was het 4 uur ’s middags eer ik in de trein terug naar huis stapte, en had ik redelijk hoofdpijn gekregen van het zolang geconcentreerd naar Japans luisteren. Toch mag ik niet klagen; ik heb nadien een heel lief bedankmailtje gekregen, en de lunch was een traktatie.

Eenmaal thuis heb ik snel wat avondgegeten, een dutje gedaan (ja, zo moe was ik dus) en me omgekleed, want ’s avonds had ik plannen m met wat vrienden uit Leiden (en aanhang) wat gezelligs te gaan doen in Shinjuku, 1 van de meest levendige uitgaanscentra in Tokio. Uiteindelijk waren we met 8 man, en na 3 kwartier zoeken, stilstaan en rondlopen kwamen we bij een kleine, ondergrondse bar terecht waar nog een groepje Japanners zat, en het verder leeg was. De plek bleek een verborgen schat te zijn: voor 2000\/15 euro konden we 3 uur lang onbeperkt drinken (inclusief alcoholische dranken) en er bleek tot onze verrassing ook nog eens een karaoke set aanwezig te zijn, waar we de longen uit ons lijf geblerd hebben terwijl de Japanners aan het darten waren. Uiteindelijk werd de groep steeds verder uitgedund omdat iedereen de laatste trein (die al rond een uurtje of 12 vertrekt) moest halen. Alleen Kirsten (klasgenoot uit Leiden) en ik besloten terug te lopen samen: we wonen ongeveer een kwartiertje bij elkaar vandaan, en van Shinjuku zou het ons een uur kosten om lopend thuis te komen. Aangezien we toch al de trein hadden gemist, besloten we ons nog samen te vermaken in de arcadehall, waar Kirsten twee mega grote knuffels heeft gewonnen (ik heb me ingehouden dit keer en niet gespeeld!), en we samen in een fotohokje zijn gegaan. Vervolgens hebben we in een restaurantje wat 24 uur/dag open is nog wat gesnacked, en zijn we samen op pad terug gegaan. Hoewel we af en toe wat moeite hadden met de juiste weg te vinden, was het lekker warm buiten en dus niet onaangenaam. Uiteindelijk lag ik rond een uurtje of half 4 te slapen.

Zondag 26 april

De dag begon goed: in de ochtend stond de postbode voor de deur met een pakketje voor mij uit Nederland. Mijn moeder heeft me allerlei Nederlandse lekkerheden opgestuurd, en die zijn natuurlijk meer dan welkom! Stroopwafels, speculaas.. ik voel me weer even helemaal thuis hahah. Ik had op zich geen plannen voor vandaag, maar omdat het zulk lekker weer was, heb ik toch even een wandeling gemaakt en wat praktische dingetjes gekocht. Nou ja, niet alleen praktisch: ik heb ook 2 setjes gekocht, waarmee je d.m.v. het mengen van poedertjesd en water je eigen Japanse snoepjes kunt maken. Ik kan niet wachten om dat uit te proberen!