Week 3 - Stage & Vrienden

Het is een flinke lap tekst deze week, dus ga er maar even voor zitten hahaha

Maandag 13 april

Een nieuwe week, een nieuwe werkdag. Tegenwoordig ben ik vooral bezig met mijn eigen onderzoek en het vertalen van Japanse artikelen waar ik in Nederland geen toegang tot heb. In de lunchpauze was er weer meer dan genoeg te snacken aan cakejes en koekjes (ik heb echt geen idee waar ze alles vandaan toveren), dus daarover zul je me zeker niet horen klagen. Het weer was wederom om te janken.

Dinsdag 14 april

Ook vandaag was weer een gewone dag zoals alle anderen. Ik merk wel dat ik het moeilijk vind om me te concentreren op de werkplek. Ik zit heel de dag achter de computer aan een rommelig bureau, en hoor continue het gebabbel van andere werknemers. In de lunchpauze probeer ik wel mee te doen met het gesprek, en meestal lukt dat ook wel aardig, maar soms raak ik heel de draad kwijt. In dat opzicht voel ik me soms ook wel gefrustreerd dat ik niet vloeiend ben in Japans: ik kan wel kleine gesprekjes voeren , maar niet echt ergens diep op ingaan of goed m’n mening uiten. Aan de ene kant voel ik me gemotiveerd om meer aan m’n Japans te werken, maar ana de andere kant ben ik ’s avonds zo verrot dat ik echt geen zin heb om dan ook nog eens m’n Japanse taalboeken open te slaan en daaruit te gaan leren; dan praat ik liever met vrienden in Nederland die tegen die tijd ook uit bed zijn gekomen.

Maar op deze dinsdagavond had ik heel andere plannen: ik heb met een klasgenoot uit Nederland en een gezamenlijke Japanse vriend van ons afgesproken om wat te gaan eten en drinken (vooral drinken) in een izakaya (Japanse eet- en drinkgelegenheid, hierover zal ik in een andere post wat meer vertellen). We hebben een erg gezellige tijd gehad en heel de avond in het Japans gekletst, wat me opeens verbazingwekkend gemakkelijk afging, hoogstwaarschijnlijk omdat ik niet echt een ‘prestatiedruk’ voelde en omdat de gespreksonderwerpen niet zo moeilijk waren. In de izakaya hebben we lekkere hapjes gegeten en veel gedronken (vooral de mannen, ik heb het vergeleken met hun heel beschaafd gehouden hahaha) en daarna zijn we naar een fotomachine gegaan om daar gekke foto’s te maken, die je daarna zelf kan bewerken en uitprinten (purikura). Kijk voor het resultaat vooral even bij de foto’s van dit artikel.
Uiteindelijk lag ik alsnog op een mooie tijd in m’n bed (rond een uurtje of half 12), en voelde ik me erg voldaan en alsof ik een energyboost had gekregen om de rest van de week er weer tegenaan te gaan.

Woensdag 15 april

Zoals gewoonlijk op woensdagen vertrok ik naar de andere campus om daar op de universiteit 2 lessen te volgen die mijn stagebegeleidster geeft. Wat niet zoals gewoonlijk was, was het feit dat er EINDELIJK geen regen viel en zelfs een zonnetje scheen. Nog met goede moed van de avond ervoor, en extra bemoedigd door het lekkere weer, zag ik deze dag wel zitten. Het eerste college kon ik vrij goed volgen, en was mijn actieve participatie niet zozeer vereist. In de pauze tussen de twee lessen door eet ik meestal wat met twee andere onderzoeksters in de cafeteria. Zij zijn ook altijd erg vriendelijk en behulpzaam. Het tweede college, waar maar 6 studenten aan deelnemen, is voor mij wat intensiever, met name omdat mij veel vragen gesteld woorden over Nederland. Deze keer wilden ze graag weten hoe het Nederlandse schoolsysteem in elkaar zit, met name omdat in tegenstelling tot in Japan, je geen toegangsexamens hoeft te maken om een universiteit binnen te komen. Aangezien ik dit al moeilijk vind uit te leggen in het Nederlands, laat staan in het Japans, heb ik me voor deze keer maar in het Engels uitgedrukt, wat mijn supervisor/docente dan naar het Japans vertaald. Ik wordt er soms best nerveus van om dingen over Nederland uit te leggen: ik weet lang niet alles, maar alles wat ik zeg schrijven de studentes wel gelijk op. Ik voel me wat dat betreft wel verantwoordelijk om geen fouten te maken of verkeerde informatie te verstrekken. Aan de andere kant hangt er in de tweede les wel een meer ontspannen sfeer dat in de eerste; de stustenden zijn wat ouder, hebben veel interesse in de onderwerpen en babbelen er gezellig op los. Hoewel er nog wel een taalberriere is, voel ik me daardoor wel op m’n gemak.

Donderdag 16 april

Voor vandaag heb ik een uitnodiging ontvangen om aanwezig te zijn bij het discussiepanel van het Japans Economisch Onderzoeksbureau, met als onderwerp de positie van vrouwen in de Japanse arbeidsmarkt (wat weer direct gerelateerd is aan mijn scriptieonderwerp). Na gerend te hebben voor vriend en vaderland, en net op tijd het gebouw te hebben bereikt (ik had per ongeluk de langzame trein genomen i.p.v. de sneltrein), werd ik naar mijn plaats gewezen door een vriendelijke meneer. Ik had een eigen tafel met naambordje, waar artikelen op lagen en een flesje ijsthee stond. Voor me zat in een kring het discussiepanel, die twee uur lang onderzoeksresultaten hebben besproken en mogelijke oplossingen hebben aangedragen. De artikelen zijn allemaal nieuw gepubliceerd, en hebben direct met mijn eigen onderzoek te maken: wat dat betreft heb ik veel geluk gehad, want ik kan deze informatie allemaal voor mijn scriptie gebruiken (ook al moet ik het dan wel eerst goed vertalen). Halverwege de vergadering kreeg iedereen een ontzettend grote bentobox (Japanse lunchmaaltijd), waarvan ik ongeveer driekwart van de inhoud niet herkende, maar toch maar in m’n mond heb gestouwd omdat ik niet onbeleefd wilde zijn door weinig te eten: dit pakte in sommige gevallen heel goed uit, in andere wat minder. Gelukkig kon ik een stukje vlees wel herkennen en heb ik die maar voor het laatst bewaard, zodat ik in ieder geval met een goede smaak in m’n mond eindigde.
Na de vergadering ben ik weer naar het instituut gegaan om daar nog wat nuttigs te doen, en ging om 5 uur weer naar huis.

Vrijdag 17 april

Vandaag was weer een dag zoals gebruikelijk op het instituut. Ik kan er eigenlijk weinig over zeggen, maar een klein hoogtepuntje was wel dat ik erbij werd geroepen om de kinderfoto’s te bekijken van een van de onderzoeksters. Zij gaat volgende maand trouwen, en voor de gelegenheid hebben ze een powerpointpresentatie in elkaar gezet met allemaal schattige foto’s. Het was verder erg warm vandaag en op eht begin van de dag zonnig, maar na werktijd begon het zelfs te stormen en heb ik voor het eerst de metro naar huis gepakt in plaats van de benenwagen.

Zaterdag 18 april

Voor mij geen weekend vandaag: mijn supervisor gaf een lezing op een meeting van verschillende vrouwenclubs in Japan (waar ik vorige week vrijdag flyers voor heb uitgedeeld). De meeting duurde van half 2 tot half 5, en ik hoefde eigenlijk niks te doen behalve te zitten en te luisteren. Althans dat dacht ik, want toen er bij het vragenrondje weinig vragen waren, kreeg ik opeens de microfoon in m’n handen geduwd, met het verzoek of ik wilde vertellen wat ik er allemaal van vond. In zeer gebrekkig Japans heb ik een antwoord gefabriceerd, maar aan het applaus te horen leek men daar wel tevreden mee te zijn. Toch typisch: op de universiteit vind ik het al vervelend om voor een klas van 10 man Japans te praten, en hier spreek ik voor een groep van 40 Japanners. Eerlijk gezegd wat ik een beetje geirriteerd dat ik niet van deze zonnige zaterdag kon genieten vanwege dit evenement (na vandaag wordt het weer rotweer), met name omdat ik volgende week zaterdag weer een verplichting heb. Gelukkig ben ik aankomende maandag onverwachts vrij (het is een speciale dag voor de universiteit hier), dus heb ik alsnog 2 dagen weekend.

Daarbij had ik deze zaterdagavond ook leuke plannen: ik heb samen met een vriendinnetje uit Nederland die hier nu voor een jaar studeert afgesproken om samen wat te eten (hoi Kirsten!). Na eerst een uur op zoek te zijn geweest naar een specifiek restaurant, wat we uiteindelijk niet konden vinden, zijn we maar ergens willekeurig naar binnen gegaan. Dit bleek een goede keus: het was een Koreaans restaurant, en voor relatief weinig geld hebben we ons helemaal volgepropt. Het was ook erg fijn om weer gewoon Nederlands te kunnen praten, en met iemand ervaringen uit te kunnen wisselen die in een soortgelijk schuitje zit. Verder kwamen we erachter dat we maar 15 minuutjes lopen bij elkaar vandaan wonen hier in Tokyo(!), dus daarna hebben we nog gezellig bij mij thee gedronken en verder gepraat.

Zondag 19 april

Ook voor vandaag had ik plannen samen met een goede vriend (dezelfde wiens ouders restaurant ik heb bezocht ong. 2 weken geleden) met de auto naar Odaiba. Odaiba is een kunstmatig eiland in de baai van Tokyo, en bevat grote winkelcentra, musea, een miniversie van het vrijheidsbeeld, een pretpark en allerlei andere plekken waar je jezelf kunt vermaken. We hebben vooral in het winkelgebied rondgelopen (toen het regende), lekker gegeten en toen het eenmaal droog was langs het water gelopen. Daarna zijn we naar de gamehall geweest waar ik twee knuffels heb gewonnen zonder er veel geld aan uit te hebben gegeven, dus mijn dag was weer helemaal goed (voor zover ‘ie dat nog niet was). Toen we weer richting de auto liepen was het inmiddels donker buiten, en konden we genieten van alle mooie lichtjes om ons heen. Eenmaal terug in het centrum van Tokyo hebben we samen ergens lekker en goedkoop avondgegeten (zie foto), en nog bij mij wat thee gedronken. Ook al was het weer niet zo goed, dit en de gezellige avond van gisteren compenseerden voor mij wel de zonnige zaterdagmiddag waar ik niet van kon genieten.