Week 2

Hallo allemaal! :) Zie hier mijn 2e update voor mijn Japanverblijf.

De 4 dagen na 31 maart heb ik niet zo heel veel meegemaakt. Ik heb afgesproken met vrienden om tee ten, en boeken gekocht om meer Japans te leren (hoewel daar tot nu toe nog niet zo heel veel van is gekomen).

Maandag 6 april
Vandaag was het heerlijk weer (23 graden en stralende zon), en had ik ‘s middags een afspraak met het International Office van de universiteit waar het onderzoeksinstituut bij aangesloten is (Japan Women’s University). Hier werd ik begroet door twee lieve dames met wie ik in het Japans converseerde, wat eigenlijk best goed ging. Ze lieten me de campus zien en nodigden me uit voor de welkomstceremonie voor de international studenten op 23 april. Ze legden me ook uit dat er zeer weinig buitenlandse studenten naar deze universiteit komen, omdat alle vakken in het Japans worden gegeven, en je Japans dus heel erg goed moet zijn om het te kunnen volgen! Gelukkig spreken ze in het International Office wel Engels, en ze vertelden me dat als ik een problem heb of ziek ben o.i.d. niet hoef te schromen om ze in het Engels te mailen als dat makkelijker voor me is. Dat was wel een geruststelling, maar gelukkig viel het Japans spreken me vandaag ook erg mee. Tevens heb ik aangeboden om Engels te oefenen met studenten als er mensen zijn die daar behoefte aan hebben: er zijn aardig wat studentes die naar het buitenland willen om op uitwisseling te gaan, maar niet goed Engels spreken. Hoewel er nog niks definitiefs uit voort is gekomen, waren ze erg blij met mijn aanbod.

Dinsdag 7 april – eerste stagedag! (Onderzoeksinstituut voor vrouwen en carriere)
Dit was natuurlijk een heel spannende dag, want het was mijn eerste echte dag op het instituut! Ik hoefde pas om 10:30 aanwezig te zijn, omdat rond die tijd de maandelijkse vergadering begon. Op deze vergadering zijn alle onderzoekers die iets met het instituut te maken hebben aanwezig, en bespreken ze zaken als budget, onderzoeksresultaten en aankomende evenementen. Vandaag was ik het eerste agendapunt, en stelde ik me aan iedereen voor en vice versa. Iedereen was heel vriendelijk en ook al begreep ik inhoudelijk niet zoveel van de vergadering (die bijna de hele dag duurde!), voelde ik me niet ongemakkelijk. Er was dan ook volop cake en lekkers aanwezig, dus dat hielp vast ook wel. Er wordt om stipt 12:00 lunch gegeten, en dat doet men gezamenlijk aan een grote tafel, terwijl er gezellig gekletst wordt.
Als klap op de vuurpijl mocht ik ook nog een laptop terug naar m’n woning in Japan meenemen, omdat mijn eigen laptop het niet goed doet。Deze hoef ik niet elke dag weer mee te nemen naar werk: dat vonden ze te lastig voor me, dus ik mag in het instituut gewoon een andere computer gebruiken. Super handig!

Mijn stagebegeleidster, die zowel hoofd van het instituut als professor op de universiteit is, nodigde me ook uit om morgen (woensdag) naar de andere campus (ongeveer 1.5 uur reizen) te komen om daar haar lessen bij te wonen. Natuurlijk kon ik hier geen ‘nee’ tegen zeggen, dus daarover meer!

(Overigens loop ik elke dag naar werk: dat is ca. 40 minuten heen en 40 min. terug. Dat lijkt veel maar het is voornamelijk 1 lange weg en de tijd gaat eigenlijk zo voorbij. Als ik met het openbaar vervoer zou gaan zou het me niet alleen veel meer geld kosten, maar zou ik maar 10 minuten sneller aanwezig zijn.)

Woensdag 8 april
Vandaag ben ik, zoals gezegd, naar de andere campus geweest om daar de lessen van mijn begeleidster bij te wonen. Dit zijn er welgeteld twee: 1 op Bachelor en 1 op Master niveau. Eerst kreeg ik van een van de onderzoeksters die ik de dag ervoor had ontmoet een rondleiding over de campus, gewapend met onze paraplu’s, want het heft heel de dag geregend (en deze trend zette zich de rest van de week voort). Ik moet zeggen, dat op deze dag wel ech de vermoeidheid begon toe te slaan: ik volgde steeds minder van het Japans en had soms zelfs moeite mijn ogen open te houden als ik zelf aan het werk was. Wat betreft de lessen heb ik me aan beide klassen in het Japans voorgesteld: dat ging voor mijn gevoel maar matig. Gelukkig hoefde ik in de eerste (Bachelor) les verder niet veel te zeggen, en kon ik luisteren naar hoe de studenten hun scriptieonderwerp uitlegden. De tweede les was echter een stuk zwaarder; er zaten maar 6 andere leerlingen in de klas, ze praatten erg snel en over moeilijke onderwerpen. Ik denk dat mijn begeleidster wel anticipeerde dat dit erg hoog gegrepen voor mij was, want nadat het eerste meisje d’r zegje had gedaan over een onderwerp, begon de docente het naar Engels te vertalen. Ook hadden sommige meiden vragen aan mij over hoe bepaalde dingen in Nederland gingen. Soms wist ik het antwoord niet en verzon ik maar gewoon wat (sorry!) en als het erg moeilijk was om uit te leggen, schakelde ik over naar Engels (wat mijn docente dan weer naar het Japans vertaalde). Eigenlijk is dit natuurlijk niet erg goed voor m’n Japans, en ik voelde me er da nook een beetje lullig over, totdat na de les mijn supervisor me vertelde dat de meisjes erg bezorgd waren dat ik zou komen omdat ze geen Engels en Nederlands spreken, en dan ook erg blij waren dat ik op z’n minst enigszins Japans spreek.
‘s Avonds heb ik samen met een klasgenootje die ook in Tokyo stage loopt (bij een hotel) sushi gegeten, en konden we samen ons lief en leed delen. Het was toch wel fijn om te horen dat ik in elk geval niet de enige ben die was obstakels heeft, en ik mag mezelf dan ook nog gelukkig prijzen dat ik omringd ben door zulke aardige, begripvolle mensen. Desalniettemin was vandaag wel mijn zwaarste dag in Japan tot dusver, en hoop ik dat ik naar verloop van tijd steeds beter de lessen zal kunnen volgen、aangezien ik ze vanaf nu elke week zal bijwonen.

Opvallend: het instituut probeert zeker te doen wat ze prediken, en ervoor te zorgen dat er een geode balans is tussen werk en priveleven. Een van de onderzoekster had zelfs haar baby van 6 maanden meegenomen naar werk s middags, en dat werd blijkbaar vaker gedaan.

Donderdag 9 april
Foutje bedankt: hoewel er in mijn mail stond dat ik van 9-5 werk, waren de deuren van het instituut gesloten. Toen ik rond een uurtje of half 11 weer ging kijken (heb me in de tussentijd met mijn Japanse leerboeken in de kantine vermaakt), branded er wel licht en kon ik gewoon naar binnen. Er waren 3 staffleden en nog 1 meisje aanwezig, die voor haar PhD onderzoek doet. Ik kon gewoon aan de slag achter de computer en had zoals voorheen gezellig om 12 pauze met de rest van de groep. De pauze liep enigszins uit,en het was kwart voor 2(!) eer we weer aan de slag gingen. Toen ik ernaar vroeg, bleek dat de deuren pas om 10:00 uur opengaan, maar er is blijkbaar wel ergens een sleutel. Ik snapte maar de helft van het verhaal, dus ik denk dat ik vanaf nu maar gewoon om 10:00 uur op kom dagen, aangezien er daarvoor toch nog niemand aanwezig is hahaha. In de pause heb ik ook zoveel mogelijk Japans gepraat, hoewel ik me soms niet goed kon uitdrukken en uiteraard weer lang niet alles begreep. Toch lijkt iedereen wel enigszins onder de indruk te zijn van mijn niveau voor iemand die nog ‘maar’ 3 jaar Japans leert (althans, dat horde ik ze tegen elkaar zeggen), maar ik vind het nog steeds frustrerend en vermoeiend dat ik veel woorden blijk te zijn vergeten en mezelf niet goed uit kan drukken, noch alles kan verstaan. Tevens word ik ook steeds vermoeider: ik denk in het Nederlands, lees en schrijf in het Engels (voor mijn onderzoek), en spreek en luister Japans. Op dit moment zit ik stiekem wel een beetje uit te kijken naar het weekend. Gelukkig heb ik ‘s avonds gezellig sushi gegeten met een huisgenootje.

Vrijdag 10 april
Aangezien mijn supervisor me gisteren mailed of ik vandaag wilde meehelpen met een evenement, ben ik op weg gegaan naar een ander gedeelte van de stad. Hier bleek het ‘evenement’ al snel minder spectaculair te zijn dan verwacht: ik moest flyeren. Het flyers uitdelen werd georganiseerd door een organisatie voor en door zakenvrouwen in Japan, en had als doel mensen op de hoogte te stellen van de ‘equal pay day’. Het flyeren duurde van 11:30 tot 14:30 (we waren wel eerder klaar dan dat gelukkig!). Ik twijfelde of ik nog naar het instituut zou gaan om daar nog voor 2.5 uur te werken, en besloot dat ik in elk geval in mijn eerste week nog moest proberen een geode indruk te maken. Eenmaal aangekomen had ik dat net zo goed kunnen laten: de enige aanwezige was een stafflid, en die leek verbaasd me te zien. Blijkbaar is zij normal gesproken de enige die op vrijdag werkt. Het was in elk geval fijn om me op te warmen en wat werk gedaan te kunnen krijgen, maar om stipt 5 uur was ik toch blij om te horen dat het tijd was om te gaan. Morgen lekker uitslapen!


Zaterdag & Zondag 11-12 april
Ondanks al mijn plannen om extra Japans te oefenen heb ik dit weekend voornamelijk 1 ding gedaan, en dat is slapen. Het is nu zondagavond 20:15 en ik voel me eerlijk gezegd nog niet helemaal uitgerust, maar ook een beetje schuldig omdat ik niet zoveel aan Japans heb gedaan als dat ik gewild had. Zaterdagavond nog wel gezellig een drankje gedaan met huisgenoot en d’r collega’s, dus dat was in elk geval een redden om de deur uit te gaan. Zometeen ga ik lekker douchen, tot nog even wat Japans doornemen en dan bijtijds naar bed, want morgen begint de werkweek weer!